دانلود فایل
مسایل تصمیم گیری چند معیاره برای
انتخاب محل دامپ باطله معدن
بصورت فایل ورد
54 صفحه
قسمتی از متن:
2-1- مقدمه:
مسایل تصمیمگیری چندمعیاره به مسایل چند هدفه و چند شاخصه تقسیم میشوند که در مسایل تصمیمگیری چند شاخصه، هر گزینه با چند شاخص ارزیابی میشود و انتخاب گزینه از طریق تعیین سطح مورد نظر برای معیارها و یا از طریق مقایسههای زوجی معیارها و گزینهها صورت میگیرد. در این روشها، شاخصهای کیفی به اعداد کمی تبدیل میشود و با مقایسه شاخصها با یکدیگر، اهمیت و ارجحیت هر یک تعیین و گزینه بهتر انتخاب میشود. در این فصل انواع روشهای تصمیمگیری چند معیاره معرفی میشود و چون در مساله پیش رو با تصمیمگیری چند شاخصه سر و کار داریم، توضیحی کلی در مورد آنها داده میشود. سپس در ادامه فصل با روشهای فازی آشنا میشویم، چون در تصمیمگیری چند معیاره کلاسیک سعی میشود که تاثیر عوامل مختلف در تصمیمگیری با استفاده از مفاهیم ریاضی محاسبه شود. از طرف دیگر همیشه در دنیای واقعی عدم قطعیت وجود داشته و شرایط نامطمئن، همواره در مراحل مختلف مطالعه و بررسی یک مساله وجود دارد. بنابراین در بسیاری از موارد، تمام و یا قسمتی از دادههای یک مساله تصمیمگیری چند معیاره، فازی هستند.
2-2- روش هاي تصميمگيري چند معياره(MCDM)
علم تصميمگيري يكي از زمینههایی است كه به سرعت در حال رشد است. یکی از شاخههای مهم علم تصمیمگیری، تصميمگيري چند معياره است. تصمیمگیری چند معیاره به مسایل تصمیمگیری اطلاق میشود که با چندین معیار و معمولا معیارهای ناسازگار با هم، مواجه هستیم يا به عبارت ديگر تصميم گيري چند معياره، انتخاب گزينه برتر با در نظر داشتن چندين معيار مي باشد. اين معيارها ميتوانند كمي يا كيفي، مثبت يا منفي باشند. مسایل تصميمگيري چند معياره با n معيار و m گزينه، اغلب با ماتريس زير بيان مي شوند[24].
معادله 2‑1
که Ai گزينه هاي موجود و cj معيارهاي تصميم گيري مي باشند.
اهميت نسبي معيارها نيز با بردار نرمال W بیان می شود.
مسایل تصمیمگیری چند معیاره گستردگی و تنوع بسیاری دارند و روشهاي زيادي تاكنون ارایه شده است. اصول كلي همه روشهاي تصميمگيري چند معياره به ترتيبي كه در شکل 2‑1 نشان داده شده است، ميباشد.
شناسایی مساله
رتبه بندی گزینهها
انتخاب گزینه برتر
ارزیابی نتایج
مشخص کردن گزینهها
تخصیص وزن به معیارها
تعیین معیارهای تصمیمگیری
آنالیزگزینهها
شکل 2‑1- اصول روش هاي تصميم گيري چند معياره
2-3- تقسیم بندی مسایل تصمیمگیری چند معیاره
مسایل تصميمگيري چند معياره به طور كلي به دو دسته كلي مدلهاي چند هدفه[1]و مدلهاي چند شاخصه[2] تقسيم ميشوند:
الف- تصمیمگیری چند هدفه (MODM)
ب- تصمیمگیری چند شاخصه (MADM)
در عمل مسایلی که در دسته تصمیمگیری چند شاخصه قرار میگیرند، مربوط به مسایلی میشوند که منجر به انتخاب بهترین گزینه شده و مسایل تصمیمگیری چند هدفه مربوط به طراحی بهترین راه حل هستند وجه تمایز تصمیمگیری چند شاخصه در این است که معمولا تعداد اندکی گزینه وجود دارد که میتوان قبل از شروع فرآیند تصمیمگیری تعیین کرد.
خصوصیت
MADM
MODM
اساس تعریف معیارها
شاخصها
اهداف
هدفها
غیر صریح و مبهم
واضح و روشن
شاخصها
واضح و روشن
غیر صریح و مبهم
محدودیتها
غیرالزام آور
الزام آور
تعداد راهکارها
متناهی (متناظر با اعداد صحیح)
نامتناهی (متناظر با اعداد پیوسته)
موارد استفاده
انتخاب و ارزیابی
طراحی
درجدول 2‑1 تفاوتهای مدلهای تصمیمگیری چند شاخصه و چند هدفه بیان شده است. گزینههای طراحی شده و تعداد معیارهای در نظر گرفته شده، بر صحت تصمیمگیری نهایی تاثیر گذار است و تصمیم نهایی بر پایه مقایساتی است که بين گزینهها و براساس معیار ها، انجام میگیرد.
2-3-1- مسایل تصمیمگیری چند هدفه
مسایل تصمیمگیری چند هدفه شامل مجموعهای از هدفها میشود که همزمان نمیتوان به تمامی آنها دست یافت. این روش کاملا بر فضای عملی تصمیم متمرکز است و با تکنیکهای برنامه ریزی ریاضی حل میشوند. تصمیمگیری چند هدفه عموما با هدفهای رتبهبندی شدهی تصمیمگیرنده و روابط بین هدفها و گزینهها، سر و کار دارند. جواب مورد انتظار در روشهای تصمیمگیری چند هدفه حل ایدهآلی است که تمامی توابع هدف را همزمان بهینه سازد.
خصوصیت
MADM
MODM
اساس تعریف معیارها
شاخصها
اهداف
هدفها
شاخصها
واضح و روشن
غیر صریح و مبهم
محدودیتها
غیرالزام آور
الزام آور
تعداد راهکارها
متناهی (متناظر با اعداد صحیح)
نامتناهی (متناظر با اعداد پیوسته)
موارد استفاده
انتخاب و ارزیابی
طراحی
جدول 2‑1 تفاوتهای مدلهای تصمیمگیری چند شاخصه و چند هدفه [24]
2-3-2- مسایل
تصمیمگیری چند شاخصه
مسایل تصمیمگیری چند شاخصه با مسایل انتخاب یک گزینه از مجموعهی گزینههایی که به وسیله معیارها سنجیده میشوند، سروکار دارند. تصمیمگیری چند شاخصه یک رویکرد کیفی است. و نیازمند اطلاعاتی در زمینه اولویتبندی بین معیارها و اولویتبندی گزینههای موجود است. تصمیمگیرنده ممکن است، رتبهبندی در مورد گزینهها را با وزندهی یا میزان اهمیت نسبی آنها بیان کند. هدف تصمیمگیری چند شاخصه بیان گزینه بهینهای است که بالاترین درجه ارضای معیارها را داشته باشد.
در مسایل تصمیمگیری چند شاخصه، معیارها هم به صورت کمی و هم به صورت کیفی بیان ميشوند. در این گونه مسایل هر، گزینه با چند مشخصه ارزیابی ميشود و انتخاب گزینه از طریق تعیین سطح مورد نظر برای معیارها و یا از طریق مقایسههای زوجی معیارها و گزینهها صورت ميگیرد.
یک مساله تصمیمگیری چند شاخصه را میتوان در یک ماتریس خلاصه کرد. که ستونها نشان دهنده معیارهای مورد توجه در مساله مورد نظر و سطرها شامل لیست گزینههایی هستند که میخواهیم آنها را مقایسه کنیم. به ویژه یک مساله تصمیمگیری چند شاخصه با M گزینه (A1 , A2... Am) که با N معیار
(C1 , C2 … Cn) ارزیابی میشود را میتوان به شکل یک سیستم هندسی با M نقطه در فضای N بعدی نمایش داد. عنصر xij در ماتریس نشان دهنده اهمیت نسبی i امین گزینه، Ai ، از نقطه نظر j امین معیار، Cj، است.
در این روشها، شاخصهای کیفی به اعداد کمی تبدیل ميشود و با مقایسه یکدیگر و تعیین اهمیت
ارجحیت هر یک، گزینه بهتر انتخاب ميشود. روشهای تصمیمگیری چند شاخصه به دو دسته تعاملی و غیر تعاملی تقسیم ميشوند.
پیش فرض روشهای غیر تعاملی آن است که هر معیار مستقل از دیگری است و به خودی خود هر کدام از معیارها در انتخاب مهم هستند. این روشها به سه دسته روشهای حل بدون ترجیحات معیارها، روشهای حل با سطح استاندارد و روشهای حل با ترجیحات کیفی تقسیمبندی ميشوند. در روشهای تعاملی قوت یک معیار میتواند نقاط ضعف معیارهای دیگر را بپوشاند و در واقع وزن کل معیارها مد نظر است. روش وزندهی ساده، روش شباهت به گزینه ایدهآل، روش برنامهریزی توافقی، روش ویکور و روش تحلیل سلسله مراتبی مهمترین روشهای تعاملی هستند.
- Multiple Objective Decision Making (MODM)
- Multiple Attribute Decision Making (MADM)
tas_1546179938_11548_3266_1047.zip2.26 MB |